Z chwilą odzyskania niepodległości w 1919 roku na Sokólszczyźnie zaczęła kształtować się sieć szkół podstawowych. Dużą rolę odegrał tu inspektor szkolny z Sokółki pan Nitecki, który zorganizował w powiecie 48 szkół, obejmując nauką 1450 dzieci. W 1919 roku rozpoczyna działalność Publiczna Szkoła Powszechna w Sidrze z dwoma klasami, w której pracowały dwie nauczycielki: Stefania Sawicka i Wiktoria Żuchniewska. W 1921 roku kierownikiem szkoły został mianowany Stanisław Wituszyński, który przybył na miejsce Wiktorii Żuchniewskiej. Nauka odbywała się tylko w jednej sali mieszczącej się w domu obok składu aptecznego. Warunki do nauki były ciężkie, bowiem brakowało ławek, zeszytów, książek, przyborów do pisania. To co pozostało po istniejącej Sidrze do 1918 roku szkole niemieckiej było w złym stanie.Oprócz środków materialnych ogólnie w powiecie brakowało kadry nauczycielskiej i dla tego też inspektor Nitecki sprowadził na te tereny 20 nauczycieli z byłej Galicji. Dla pracujących nauczycieli organizowano wakacyjne kursy dokształcające na tzw. ,,Zeza”. Rok szkolny 1922-1923 uczniowie w liczbie 167 zaczynają naukę w 3 salach, bowiem Urząd Gminny w Sidrze przekazał 2 sale budynku gminnym przy ulicy Krótkiej. Wszystkie izby lekcyjne były bardzo małe i porozrzucane po całej Sidrze, co utrudniało bardzo prowadzenie prawidłowego procesu nauczania.
Innym problemem były częste przeniesienia służbowe nauczycieli. Zdarzało się, że zwalniano oddział aż do momentu przybycia nowego nauczyciela. 15 października 1922 roku prefektem szkoły mianowany został ks. Jan Lewkowicz. Odtąd szkoła powszechna w Sidrze była 5 klasowa z 6 oddziałami.
Kolejnym dyrektorem w Sidrze został Kazimierz Ząbek, który przybył z Galicji wraz z nauczycielem Mieczysławem Tragerem. Grono nauczycielskie powiększyła także pani Juszkiewiczówna, która przyjechała do Sidry z Janowa. Szkoła otrzymała od inspektora w Sokółce bibliotekę z 50-cioma książkami. Ważnym wydarzeniem roku szkolnego 1924/25 była uroczystość (25 października 1924)z okazji sprowadzenia do Polski zwłok Henryka Sienkiewicza. W starszych oddziałach III-VI każdy z gospodarzy klas poświęcił jedną godzinę na omówienie pracy literackiej i społecznej wielkiego pisarza.
Od początku istnienia szkoły nauczyciele prowadzili szeroką działalność społeczną, oświatową, kulturalną gospodarczą w środowisku. Bardzo uroczyście obchodzono święta państwowe i kościelne. Dzieci pod kierunkiem nauczycieli przygotowywały uroczyste akademie na których śpiewano pieśni narodowe, deklamowano wiersze oraz odgrywano sztuki teatralne. Także sami pedagodzy wcielili się w role aktorów, tym samym dając przykład wielkiego patriotyzmu i zaangażowania w kształceniu młodzieży.
Rok szkolny 1926/27 szkoła rozpoczęła jako placówka 7-mio klasowa z 8 nauczycielami. Ówczesny kierownik Kazimierz Ząbek w swojej relacji podkreślał, że działalność szkoły ma pozytywny wpływ na rodziców, którzy rozumieją znaczenie nauki i po skończeniu szkoły powszechnej posyłają swoje dzieci do szkół średnich lub zawodowych.Bardzo ważną rolę w działalności szkoły odgrywał Samorząd Szkolny. To on był inicjatorem wielu akcji i zbiórek pieniężnych np. na Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (LOPP) i na Fundusz Obrony Narodowej (FON). W roku szkolnym 1938/39 za zajęcie pierwszego miejsca w ilości zebranych pieniędzy na oba fundusze, szkoła w Sidrze otrzymała z kuratorium 4-lampowy aparat radiowy. W szkole prowadzony był sklepik uczniowski, istniały dwie drużyny harcerskie. Działalność ich była widoczna na co dzień. Organizacja przedstawień, wieczornic, wycieczek krajoznawczych, zabaw, poza tym karność i wygląd zewnętrzny drużyny- to wszystko zostało bardzo wysoko ocenione przez Wizytatora Chorągwi Białostockiej pan Witolda Biziuka.
3 Maja 1932 roku został poświęcony sztandar szkoły ufundowany przez miejscowych ofiarodawców i samorząd szkolny. W drzewcu sztandaru wbite były ozdobne gwoździe z nazwiskami fundatorów. Palącym problemem sidrzańskiego szkolnictwa był brak budynku szkolnego. Wincenty Lewkowicz, który był kierownikiem szkoły w latach 1930- 39 zmobilizował społeczeństwo i władze Sidry do budowy szkoły przy poparciu czynu społecznego.W tym czasie powstało Towarzystwo Budowy Szkół (TBS), które zajęło się opracowaniem planów budowy i udzielało subsydiów budującym się szkołom.Sami uczniowie ze szkoły w Sidrze zobowiązali się wpłacać 5 groszy miesięcznie na ten cel. Po pewnym czasie szkoła osiągnęła II miejsce w uiszczaniu składek na TBS na terenie całego Kuratorium.Do budowy szkoły potrzebna była uchwała Rady Gminy, a część radnych była temu przeciwna. Jak wynika z relacji Wincenta Lewkowicza niektórzy na budowie szkoły chcieli po prostu zarobić. Jednak w październiku 1931 roku Rada Gminy podjęła uchwałę o budowie szkoły w Sidrze.Dnia 14 października 1933 roku uroczyście otwarto i przekazano do użytku pierwszą część budynku- 2 sale lekcyjnie, kancelarię i mała salę rekreacyjną. Młodsze dzieci mogły uczyć się już w nowej szkole, starsze natomiast pozostawały w starych lokalach z nadzieją, że w roku następnym i oni podejmą naukę w nowej szkole. Niestety nadzieje te nie spełniły się, bowiem sprawę dokończenia budowy szkoły odraczano na czas nieograniczony.
Dopiero rezolucja wysłana do ministra spraw wewnętrznych, do wojewody, starosty, inspektora szkolnego oraz wizyta posła Michała Łazarskiego w Sidrze przyczyniła się do tego, że nowy rok szkolny 1938/ 39 wszyscy uczniowie witali w nowej szkole.